چشمشان که به مهدی افتاد. از خوشحالی بال درآوردند. دوره اش کردندوشروع کردند به شعار دادند:«فرمانده

آزاده آماده ایم آماده» هرکسی دستش به مهدی می رسید امان نمی داد، شروع می کرد به بوسیدن. مخمصه ای

بود برای خودش.

خلاصه به هر سختی ای که بود ازچنگ بچه های بسیجی خلاص شد، اما به جای اینکه از این همه ابراز خوشحال

باشد، با چشمانی پراز اشک به خودش نهیب می زد:«مهدی، خیال نکن کسی شدی که اینا اینقدر بهت اهمیت

می دن. تو هیچی نیستی، تو خاک پای این بسیجی هایی.......»